Πατήστε εδώ για να δείτε όλες τις αναχωρήσεις για την πόλη (Μόσχα)

Ιστορία

Το Κρεμλίνο και το περιβάλλον του εγκαταστάθηκαν πιθανώς πριν τον 11ο αιώνα, αλλά η ίδρυση της Μόσχας αποδίδεται παραδοσιακά στον Γιούρι Ντολγκορούκιι, Πρίγκηπα της Σούζνταλ, που όπως καταγράφεται έδωσε μια γιορτή εδώ το 1147. Το 1237-38 η Μόσχα σχεδόν καταστράφηκε μαζί με τις άλλες πόλεις του Βλαδημήρ του Σούζνταλ από τατάρους που οδηγήθηκαν από τον Μπατού, τον εγγονό του Τσινγκίζ Χαν. Αυτοί οι τατάροι ίδρυσαν καινούργια πρωτεύουσα στο Σαράϊ στον νότο του Βόλγα και έγιναν γνωστοί ως χρυσή ορδή. Η Μόσχα, που ήταν στο σταυροδρόμι των εμπορικών ποταμών, έγινε ένα αυτόνομο πριγκιπάτο, και εκτελούσε χρέη εισπράκτορα φόρων στον Βορρά για τον λογαριασμό της χρυσής ορδής. Μόλις στα τέλη του 15ου αιώνα, κάτω από τον πρίγκηπα Ιβάν Γ’ (ο Μέγα), η Μόσχα θα μπορούσε να παψει να πληρώνει τους φόρους στην ορδή. Ο Ιβάν έφερε τους ιταλούς αρχιτέκτονες για να χτίσει τους καθεδρικούς ναούς στο Κρεμλίνο και ορίστηκε "κυβερνήτης όλης της Ρωσίας". Μέχρι το τέλος της βασίλειας του Ιβάν, ο έλεγχος της Μόσχας εκτεινόταν μέχρι το Νόβγκοροντ στη Δύση, την Τούλα στον Νότο, μέχρι τα Ουράλια στην Ανατολή και στη θάλασσα του Μπάρεντς στον Βορρά.

Ο Ιβάν Δ’ (ο τρομερός) επέκτεινε τα μοσχοβίτικα εδάφη με την προώθηση της κατάκτησης της Σιβηρίας και του ελέγχου της περιοχής του Βόλγα. Από 1571 η πόλη είχε πάνω από 200.000 κατοίκους και ήταν μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Ο πρωθυπουργός, Μπορίς Γκοντουνόβ, αντιμετώπισε την πείνα και μια εισβολή από τους Πολωνούς. Επτά έτη μετά από το θάνατό του ήταν περίοδος των προβλημάτων, χαρακτηρισμένη από τον εμφύλιο πόλεμο, εισβολές και μια κατάκτηση της Μόσχας από τους Πολωνούς. Οι Πολωνοί διώχτηκαν τελικά από τους Κοζάκους στρατιώτες και ο 16χρονος Μιχαήλ Ρομάνοβ εκλέχτηκε Τσάρος από το συμβούλιο των ευγενών, βάζοντας τα θεμέλια της 300ετής δυναστείας των Ρομάνοβ και μια περίοδο σταθεροποίησης κατά τη διάρκεια της οποίας το έδαφος της Μόσχας επεκτάθηκε νοτιότερα.

Ο Μέγας ο Πέτρος η γύρισε όλη την Ευρώπη τις χρονιές 1697-98. Έχτισε μια νέα πρωτεύουσα, την Αγία Πετρούπολη, στη Βαλτική και άνοιξε στην Ρωσία την πόρτα για εμπόριο και την εισαγωγή ιδεών Δυτικής Ευρώπης. Καθώς επίσης καθιέρωσε τον ρωσικό στρατό και ναυτικό ως υπερδύναμη με τις συνεχόμενες νίκες με την Σουηδία. Αντιπαθούσε τη Μόσχα, όπου όταν ήταν μικρός είδε τους συμβούλους του θείου του και της μητέρας του να σκοτώνωνται σε μια εξέγερση στο παλάτι. Ανάγκασε την αριστοκρατία να κινηθεί προς την Αγία Πετρούπολη και να φορέσει τα ενδύματα δυτικού κόσμου και επέβαλε έναν φόρο στις γενεάδες, σύμβολο της παλαιάς, παλιομοδίτικης Ρωσίας. Εντούτοις, Η Μόσχα παρέμεινε αρκετά σημαντική και ήταν ο κύριος στόχος του Ναπολέοντα όταν οδήγησε προς αυτήν τα στρατεύματά του στη Ρωσία το 1812. Μετά από την αιματηρή μάχη στο Μποροντινό, 130χλμ δυτικά της πόλης, οι Ρώσοι εγκατέλειψαν τη Μόσχα και επέτρεψαν στον Ναπολέονται να μπει και εγκατασταθεί στο Κρεμλίνο. Η φωτιά της πυργκαγιάς στην εγκατελειμένη απροστάτευτη πόλη ήταν ορατή από πολλά χιλιόμετρα μακριά. Το πρωί βρήκε το μεγαλύτερο μέρος της Μόσχας καμμένο. Με το σκληρό χειμώνα να έρχεται, οι Γάλλοι έπρεπε να φύγουν μετά από έναν μήνα παραμονής στην πόλη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο ιδιοφυής στρατηγός Κουτούζοβ ετοίμασε νέο στρατό και συνάντησε τον γαλλικό στρατό έξω από την πόλη και ανάγκασε τον Ναπολέοντα να οπισθοχωρήσει από τον ίδιο δρόμο από τον οποίο έφτασε και ο οποίος ήταν ξεριζομένος, εγκατελειμένος και δεν είχε προμύθειες. Οι Γάλλοι έφυγαν από την Ρωσία χάνοντας πολύ μεγάλο μέρος του στρατεύματος.

Η Μόσχα επανοικοδομήθηκε πυρετωδώς και ο πληθυσμός της πόλης μεγάλωνε όσο ποτέ πριν. Οκτώβριος του 1917 ήταν μάρτυρας την πιό άγριας μάχης στους δρόμους της Μόσχας, πιο άγρια και από αυτήν της Αγίας Πετρούπολης. Οι μπολσεβίκοι κατέβαλλαν, έχασαν και μετά ξαναπήραν το Κρεμλίνο κατά τη διάρκεια οκτώ ημερών. Το 1918 η κυβέρνηση νεταφέρεται πίσω στη Μόσχα μετά από την απουσία δύο αιώνων, φοβούμενη πως η Αγία Πετρούπολη (έπειτα Πέτρογκραντ) θα γίνει στόχος της γερμανικής επίθεσης. Η Μόσχα έγινε το επίκεντρο της συνολικής αναδιοργάνωσης της χώρας. Κάτω από το Στάλιν, ένα από τα πρώτα παγκόσμια περιεκτικά αστικά σχέδια ανάπτηξης επινοήθηκαν για τη Μόσχα. Η πρώτη γραμμή του μετρό ολοκληρώθηκε το 1935. Το 1941, Hitler έσπασε το σύμφωνο της μη επίθεσης που είχε υπογράψει με το Στάλιν και τα γερμανικά στρατεύματα έφτασαν 40χλμ μακριά από το Κρεμλίνο. Όπως με το στρατό του Ναπολέοντα, ακινητοποιήθηκαν από το σκληρό ρωσικό χειμώνα και απίστευτη αυτοθυσία των στρατιωτών του Κόκκινου στρατού, την καλύτερη υπεράσπιση της Μόσχας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο τα τεράστια κτήματα κατοικιμένων περιοχών εξαπλώθηκαν γύρω από τα περίχωρα.

Η Μόσχα ήταν η πρώτη γραμμή των πολιτικών αλλαγών, και ένα αγκάθι στη σάρκα των εθνικών ηγετών, από τους πρώτους ψιθύρους της γκλάστνοστ (ειλικρίνεια) στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ο Μπόρης Γιέλτσιν, που έγινε ηγέτης του νέου Κομμουνιστικού Κόμματος το 1985, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής δεδομένου ότι απόλυσε τους εκατοντάδες των διεφθαρμένων εμπορικών διευθυντών, οργάνωσε τις νέες αγορές τροφίμων και επέτρεψε τις διαδηλώσεις. Αυτή η τελευταία κίνηση ήταν πάρα πολύ για την παλαιά κομμουνιστική φρουρά και οδήγησε στην παραίτηση του Γιέλτσιν το 1987, εντούτοις, ο ρόλος του στο επίκεντρο της ρωσικής πολιτικής ζωής δεν τελείωσε ακόμα. Ήταν η υποστήριξη των μοσχοβιτών που κράτησαν τον Γιέλτσιν στον "λευκό οίκο" της Μόσχας, έδρα του Κοινοβουλίου της ρωσικής Δημοκρατίας, εκείνη την ματαιόδοξη προσπάθεια παλιών κομμουνιστών να επανακτήσουν την τάξη το 1991. Ήταν και ο τελευταίος λήθος που ολοκλήρωσε την οριστική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 η Μόσχα ήταν εμπροσθοφυλακή της "νέας Ρωσίας", που γεμίζε όλους τους Ρώσους με πράγματα που είχαν αναμείνει από τον καπιταλισμό και που είχαν μόλις αρχίσει να διαδίδονται στις επαρχίες: τράπεζες, χρηματιστήρια, καζίνο, διαφημίσεις, BMW, νέα καταστήματα, ξενοδοχεία, εστιατόρια και νυχτερινή ζωή - χρήματα. Και με όλα αυτά, ένα κύμα οργανωμένου εγκλήματος.

Ο Βλαντιμήρ Πούτιν, ο οποίος αντικατέστησε τον Γιέλτσιν ως Πρόεδρος στο τέλος της χιλιετίας, φαίνεται αποφασισμένος να επανακτήσει τον κρατικό έλεγχο των επιχειρησιακών συναλλαγών της Μόσχας, όπως και την θέση των επιχειρήσεων στην κοινωνία. Πέρα από τους απίστευτα πλούσιους "νέο-Ρώσους", οι άνθρωποι το βιοπαλεύουν, με την εκπαίδευση και την υγεία κατεστραμένα και οι πολλοί παλαιότεροι Ρώσοι να ζητιανεύουν στις λαϊκές αγορές της Μόσχας. Ακόμα, οι Μοσχοβίτες – ειδικά η νεώτερη γενιά – αναζητεί τις ελευθερίες της. Η Μόσχα παραμένει η πιό ανεξάρτητη πόλη στη Ρωσία για τους κυνικούς δεν υπάρχουν εκπλήξεις, και για το φιλόδοξους δεν υπάρχουν όρια.